QYTETI IM, DËSHIRA IME, ZHGËNJMI IM, DHEMBJA IME (vështrim nga “perspektiva e Zogutâ€) …..Qyteti nuk është një tekst i rrallë, bile nuk është tekst fare. Do të ishte iluzioni më i keq nëse qyteti lexohet si një objekt, prandaj ai është një formë e jetës, një entitet shoqëror. Qyteti në funksion të ndërtesës arkitektonike, apo ndërtesa arkitektonike në harmoni me qytetin? E ngrita këtë problematikë që në fillim të këtij shkrimi protestues e njëherit e
Ndjeku shtegun e shkelur me kohë, shteg inekzistent të cilit ekzistenca e njerëzve në të i jepte kuptimin e itinerarit të lëvizjes. Ndjeu që shkeli një gjë. Ishte një grumbull shkurresh që heshtnin në të djathtë të shtegut. Duket që ka devijuar paksa rrugën. Analizon copëzat e shkurres < ja edhe një pore më e madhe; ndoshta ka qenë foleja e një larve, veçse jo e një mize, sepse ajo menjëherë pas lindjes do të kishte filluar të gërmonte, por është pore e një krimb
"Qysh se shkenca nuk u zë besë shpjegimeve të përgjithshme dhe zgjidhjeve që nuk janë sektoriale dhe të veçanta, sfida e madhe për arkitekturën është të dijë të ndërthurrë dijet e ndryshme dhe kodet e ndryshme në një vizion të shumëfishtë e të shumanshëm të botës. " VH